De natuurlijke behandeling van teken bij de hond
De teek is familie van de mijt, hij is alleen groter en heeft een leerachtige huid. Vrouwelijke teken leggen hun eitjes op de grond, waarna deze binnen enkele dagen tot onvolwassen teken opgroeien. Deze hebben bloed nodig om zich mee te voeden en wachten op een geschikte gastheer, meestal op gras of in struiken. De teek laat zich op de hond (of kat) vallen en m.b.v. de weerhaken op zijn poten hecht hij zich vast. Daar voedt de teek zich met het bloed van de gastheer en groeit uit tot een volwassen teek.
Soorten en symptomen:
- Ixodes-soort: Deze teek komt vooral in Nederland voor en kan zich ook op de mens vasthechten. Teken hechten zich lang vast en daardoor kunnen ze veel gif injecteren. Een tekenbeet kan symptomen veroorzaken, variërend van een milde irritatie tot verlamming. De teek is een bekende overdrager van de ziekte van Lyme, wanneer ze een Borrelia bacterie met zich mee dragen.
- Rhipicephalus-soort: Deze teek komt vooral in het buitenland voor (vooral Frankrijk) en is zeer gevaarlijk. De teek kan zorgen voor een besmetting met pyroplasmose. Dit is een ziekte veroorzaakt door een bloedparasiet, die bloedafbraak veroorzaakt. De urine is bruinachtig (hemoglobulinurie).
Behandeling: Het is verstandig uw huisdier regelmatig te controleren op teken en vooral alert te zijn in de zomer, bij bosranden met laag struikgewas. Wanneer men de teek zo spoedig mogelijk verwijdert (binnen 24 uur), is de kans op besmetting met bacteriën klein. Men moet de teek zodanig verwijderen dat de kop en pootjes niet achterblijven in de huid van de gastheer. Hoe men de teek het beste kan verwijderen zijn de meningen verdeeld. Veelal wordt geadviseerd de teek eerst met alcohol te verdoven voordat men met een pincet de teek verwijderd. Maar de stress kan er ook voor zorgen dat de teek nog extra gif inspuit in de gastheer.
Het verstandigste is de teek te verwijderen met een speciale tekenpincet, eventueel door een dierenarts. Na het verwijderen dient men een desinfecterend middel te gebruiken op de wond.
Ter preventie zijn er verscheidene vloeistoffen, tekenbanden en andere middelen mogelijk. Door digesticur aan het voer toe te voegen blijkt de hond minder aantrekkelijk te worden voor teken. Krijgt de hond digesticur, dan komen nog maar sporadisch teken op de hond voor.